كافه ما را به ما بدهيد؛ اين يك التماس نيست، يك درخواست محترمانه است

به افتخار همه بچه هایی که صمیمانه ما را یاری کردند.
تقدیم به همه دوستداران کافه تیتر؛ یادداشت زیبای دوست عزیزمان علی اکبر قزوینی

براي بي‌تا اس‌ام‌اس مي‌زنم كه «پلمب كه نشديد هنوز؟» دقيقه‌اي بعد صداي موبايل خبر از آمدن پاسخ اس‌ام‌اس مي‌دهد. با ترس و لرز دكمه show را مي‌زنم. مثل همان ترس و لرزي كه ديروز بعدازظهر وقتي خيابان صباي جنوبي را به سمت كافه طي مي‌كردم و با خودم مي‌گفتم اگر به كافه برسم و كركره كافه پايين باشد و.... «نه.» با پاسخ بي‌تا نفسي دوباره به آرامي مي‌كشم. مثل ديروز كه نور چراغ‌هاي كافه مطمئنم كرد معجزه‌اي كه حميدرضا از آن حرف زده بود حداقل امروز اتفاق افتاده است. حالا با امروز مي‌شود دو روز كه معجزه‌ي باز ماندن كافه تكرار شده است. زندگي با معجزه‌ها خوب است. خوب است؟ عالي است! مثل همين باراني كه ساعتي پيش از آسمان تابستاني تهران بر سر اين شهر شلوغ و دم‌كرده از آفتاب داغ تيرماه باريد و وقتي قطره‌هاي درشت آن روي شيشه‌هاي دفتر مجله نشست.ادامه در وبلاگ علی اکبر قزوینی