انسيه شاه حسيني زني است كه شما حتي در خيال نمي توانيد تجسمش كنيد .رمان نويس ، فيلمساز و زني كه زنانگي را با شجاعت و واژه هاي حريري و دوربين سينما معنا كرد.در كافه تيتر از غيرت شهدا مي گويد.
ازغيرتي كه به او فرصت فيلمسازي مي دهد.غيرتي كه مهربانانه بود و حتي با مرگ پناهگاهي مي شد براي بي پناهان. شاه حسيني را از آغاز دهه شصت مي شناسم .خطاب به من وجمع مي گويد در دهه شصت تو بعنوان يك روزنامه نگار اسطوره بودي.يك آدم متفاوت.كسي كه از قدرت نمي ترسيد و از سينما دفاع مي كرد.او از من سخن نمي گويد.من هم اشتباه كردم كه نام انسيه شاه حسيني را آوردم درماجراهايي كه از زبان او شنيدم. دهه شصت بود كه در ما زندگي مي كرد.همه دلاور بودند،همه آنهايي كه شبهاي بمباران را تاب مي آوردند.همه آنهايي كه به جبهه مي رفتند و همه آنهايي كه بدرقه شان مي كردند.ادامه در وبلاگ آقازاده
0 نظرات:
ارسال یک نظر