روزنامه کیهان در روزهای اخیر به بهانه مخالفت برخی شخصیت‌های خارجی با اعدام سکینه محمدی، همه اتهام‌های اخلاقی را که به خاطر برخی محذوریت‌های عرفی نتوانسته آشکارا به فعالان زن ایرانی نسبت دهد، نثار کارلا برونی بانوی نخست فرانسه، سیلویو برلوسکونی نخست وزیر ایتالیا و برخی وزرای زن کابینه وی کرده است.
جالب این که برلوسکونی هم به واسطه ارتباط با زنان، از سوی کیهان مورد اتهام قرار گرفته است. گویی کیهان فراموش کرده گروهی در مجلس تلاش می‌کنند ازدواج مجدد مرد بدون رضایت همسر را قانونی کنند و «آقا» هم در این باره فتوا داده است، که می‌نویسد برلوسکونی « نوعی حرمسرای دموکراتیک وسط کابینه ایتالیا دست و پا کرده است.»
این روزنامه افراد مخالف سنگسار و اعدام سکینه محمدی را «فاحشه»، «سردسته مافیا و فاسدالاخلاق»، «بیمار جنسی»، «رقاصه مبتذل»، «عناصر بدنام» و دارای «اختلالات حاد اخلاقی» می‌نامد، تا داخلی‌ها حواسشان را جمع کنند و بدانند که اگر بخواهند از یک «خیانتکار» حمایت کنند و با اعدامش مخالفت، فرقی با «عناصر بدنام» خارجی که مصادیقش هم عنوان شده ندارند.
اصرار تفکر حاکم بر این رسانه به این که سکینه زنی «خیانتکار» بوده و تنها زنانی «معلوم‌الحال» مدافع وی هستند و مخالف اعدامش، بخشی از جامعه ایران را مخاطب قرار داده که مهم‌ترین سرمایه زن خوب را عفت و آبرو می‌دانند؛ کیهان به در می‌زند که دیوار بشنود.
تحریک و تهدید خانواده‌های ایرانی که مدرن‌ترینشان هم در مورد ناموس شوخی ندارند، روشی است که بخش افراطی نظام که کیهان آئینه آن است در بزنگاه‌هایی که زنان به طور جدی حقوق و آزادی‌هایشان را طلب می‌کنند و یا به نحوی در عرصه‌ای حساس مطرح می‌شوند، اتخاذ می‌کند.
تهدید این است: می‌خواهید به طور جدی فعالیت کنید؟ دیده شوید؟ حق و حقوقتان را می‌خواهید؟ بسیار خب، اما ما هم بیکار نمی‌نشینیم و از هر فرصتی برای انگ زدن به شما استفاده می‌کنیم. این گوی و این میدان. منتهی حساب همه چیز را بکنید.
ما همسر رئیس جمهوری و وزیر و وکیل خارجی را بی‌اعتنا به همه آداب دیپلماتیک، «فاحشه» می‌نامیم و ککمان هم نمی‌گزد. به هیچ کس هم قرار نیست پاسخ دهیم که حد و مرزی برای خودمان قائل شویم. هر روز هم جلوتر می‌آئیم و به فهرست «فواحش» بین‌المللی می‌افزائیم، شما که جای خود دارید.
با این اوصاف، موافق نیستید که فعالان زن در ایران دل شیر دارند که هم با قوانین مردسالار مبارزه می‌کنند و هم یاوه‌هایی که در قالب روزنامه‌ها و سخنرانی‌ها مطرح می‌شود را تاب می‌آورند؟
جالب این که برلوسکونی هم به واسطه ارتباط با زنان، از سوی کیهان مورد اتهام قرار گرفته است. گویی کیهان فراموش کرده گروهی در مجلس تلاش می‌کنند ازدواج مجدد مرد بدون رضایت همسر را قانونی کنند و «آقا» هم در این باره فتوا داده است، که می‌نویسد برلوسکونی « نوعی حرمسرای دموکراتیک وسط کابینه ایتالیا دست و پا کرده است.»
این روزنامه افراد مخالف سنگسار و اعدام سکینه محمدی را «فاحشه»، «سردسته مافیا و فاسدالاخلاق»، «بیمار جنسی»، «رقاصه مبتذل»، «عناصر بدنام» و دارای «اختلالات حاد اخلاقی» می‌نامد، تا داخلی‌ها حواسشان را جمع کنند و بدانند که اگر بخواهند از یک «خیانتکار» حمایت کنند و با اعدامش مخالفت، فرقی با «عناصر بدنام» خارجی که مصادیقش هم عنوان شده ندارند.
اصرار تفکر حاکم بر این رسانه به این که سکینه زنی «خیانتکار» بوده و تنها زنانی «معلوم‌الحال» مدافع وی هستند و مخالف اعدامش، بخشی از جامعه ایران را مخاطب قرار داده که مهم‌ترین سرمایه زن خوب را عفت و آبرو می‌دانند؛ کیهان به در می‌زند که دیوار بشنود.
تحریک و تهدید خانواده‌های ایرانی که مدرن‌ترینشان هم در مورد ناموس شوخی ندارند، روشی است که بخش افراطی نظام که کیهان آئینه آن است در بزنگاه‌هایی که زنان به طور جدی حقوق و آزادی‌هایشان را طلب می‌کنند و یا به نحوی در عرصه‌ای حساس مطرح می‌شوند، اتخاذ می‌کند.
تهدید این است: می‌خواهید به طور جدی فعالیت کنید؟ دیده شوید؟ حق و حقوقتان را می‌خواهید؟ بسیار خب، اما ما هم بیکار نمی‌نشینیم و از هر فرصتی برای انگ زدن به شما استفاده می‌کنیم. این گوی و این میدان. منتهی حساب همه چیز را بکنید.
ما همسر رئیس جمهوری و وزیر و وکیل خارجی را بی‌اعتنا به همه آداب دیپلماتیک، «فاحشه» می‌نامیم و ککمان هم نمی‌گزد. به هیچ کس هم قرار نیست پاسخ دهیم که حد و مرزی برای خودمان قائل شویم. هر روز هم جلوتر می‌آئیم و به فهرست «فواحش» بین‌المللی می‌افزائیم، شما که جای خود دارید.
با این اوصاف، موافق نیستید که فعالان زن در ایران دل شیر دارند که هم با قوانین مردسالار مبارزه می‌کنند و هم یاوه‌هایی که در قالب روزنامه‌ها و سخنرانی‌ها مطرح می‌شود را تاب می‌آورند؟
0 نظرات:
ارسال یک نظر