صندلی لهستانی

محمد سعیدی

به طور اتفاقي بود كه گذرم به نمايشنامه خواني افتاده بود ؛ اولين باري كه تو كافه رو صندلي لهستاني نشستم و خوب خوب يادم مي ياد ،همه داشتن با دقت گوش مي دادن ،‌ ولي من اصلا نمي فهميدم چي به چيه ، فقط صداي جالب نمايشنامه خون بود كه برام جالب بود و وادارم كرد كه تا آخرش اونجا بمونم ؛ وقتي تموم شد عده اي شروع كردن به سوال پرسيدن و گفتگو با هم ؛بزرگترين سوال هم تو ذهن من اين بود كه در حالي كه چند نفر رو زمين نشستن ، چرا يه صندلي خالي مونده ؟از اون وقتي كه پام و تو كافه تيتر گذاشتم ،‌ با نشستن رو صندلي لهستاني حس كاپوشچينسكى بهم دست داده بود و فكر مي كردم كه خانم بغل دستيم كه رو يكي از همون صندلي هاي لهستاني نشسته ماري كوري ه.

آرزو مي كردم كه كاش صندلي كه روش نشستم چكي بود و حس كافكا بهم دست مي داد ، يا فرانسوي بود تا حس صادق هدايت بودن بهم دست مي داد ؛من آرزو كردم ، آرزو كردم كه كاش رو يه صندلي برزيلي مي شستم تا حس پائلو كــو پــيلو بهم دست مي داد ، آرزو كردم كه كاش صندلي آمريكايي هم وجود مي داشت كه با نشستن رو اون مي تونستم براي يك دقيقه هم كه شده حس عمو شلبي بهم دست بده ،‌ حسي كه هيچوقت نداشتم .

هر بار كه به كافه مي رفتم اسم هاي جديدي براي صندلي هاي لهستاني مي ساختم اينطوري حس همه آدمهايي كه دوست داشتم و تو كافه پيدا مي كردم ./

كافه تقريبا شده بود پاتوق روزهاي بيكاريم ، واسه اينكه حس هاي قشنگي اونجا بهم دست مي داد

ديروز بعد از مدتها رفتم كه حس هميشگي رو پيدا كنم ؛‌ اما كافه رو تعطيل كرده بودن ، اين يعني پايان خط؟!!
.

.

.
سر راه رفتم و يه صندلي لهستاني دست دوم و با كلي چك و چونه خريدم ، كه حس ام ادامه دار باشه ./

چند ساعتي ميشه كه رو صندلي لهستاني تو اتاقم نشستم ، نه حس كافكا رو دارم نه كوپيلو نه شلبي ...

حس تنهايي و از بغض لعنتي كه گلوم و فشار ميده خوب حس مي كنم

آره صندلي هاي لهستاني اگه دور از آدمهاي خوب باشن ، اگه دور از بهنام و بي تا باشن ، هيچ حسي و بهت منتقل نمي كنن و هيچ ارزشي ندارن ./