قفل، پلمپ، توقیف، مصادره ، ديگر چند سالی است که برایت غریبه نیستند. تو عادتت شده توقیفت کنند، قفلت زنند، مصادره ات کنند و درهای زندان را به رویت باز کنند. یادت هست روزی را که سوار موشک اجباری شدی تا تو را از قلمت، ایمانت، قلبت، کاغذت و شندرغاز حقوقت جدا کنند اما ندانستند که با جان و روحت کاری نتوانند کرد. تو از هیچکدامشان جدا نشدی و این بار دلتنگی هایت را در کافه ات گفتی؛ کافه ای که نامش را هم با قلبت عجین کردی. می دانم هرگز در مخیله ات نمی گنجید روزی تو را از این هم محروم کنند اما تو عادتت شده . مگر نه؟ همه چند سالی است عادت کرده ایم!
یادت هست یک شبه 17 قلب را توقیف کردند، آخ ببخشید توقیف نکردند فقط راه تنفسشان را گرفتند تا زندانی بی جیره و مواجب شوند و می دانستی یکی از هزاران نفری که قلبش به این 17 قلب متصل بود الان در یکی از کارواش های این تهران درندشت دارد ماشین ها را آب می کشد؟ادامه در وبلاگ گروه آیینه
0 نظرات:
ارسال یک نظر