در ستایش فریدا

«فریدا»ی عزیز تولدت مبارک؛ صد ساله شدی. چقدر دوست داشتیم برایت تولد بگیریم.

دخترِ محبوب دنیای ما؛ خوب شد که پزشک نشدی, نقاشی بهتر بود, البته بدون «دیگو». مادرت راست می گفت, او برای تو خیلی کوچک بود و تو بزرگ. آن قدر که روزی زبان گشود و اعتراف کرد« او تنها کسی بود که توانست عشق را در طول زندگی به من نشان دهد».

دختر دوست داشتنی ما؛ اگر کلبه کوچکمان برقرار بود تابلوهایت را که دوست داشتی همه ببینند, برایت به نمایش می گذاشتیم. برای دیدنش هم نیاز نیود با تخت بیایی, فقط کافی بود کمی اینترنت بلد بودی,همین.